In de zakelijke wereld is het belangrijk om de juiste structuren te kiezen voor vestiging en dienstverlening. Twee begrippen die vaak door elkaar worden gehaald, zijn domicilieverlening en het verlenen van trustdiensten. Hoewel ze op het eerste gezicht vergelijkbaar lijken, zijn er cruciale verschillen die zowel juridische als praktische implicaties hebben.
Domicilieverlening draait om het professioneel beschikbaar stellen van een adres of postadres. Dit kan bijvoorbeeld een postbus zijn of een zakelijk adres waar een bedrijf zijn correspondentie laat bezorgen. De diensten die onder domicilieverlening vallen, omvatten receptiewerkzaamheden zoals het doorschakelen van telefoontjes en het doorzenden van post, vaak zonder deze te openen of te becommentariëren.
Het belangrijkste kenmerk van domicilieverlening is de eenvoud van de dienstverlening. Er worden geen aanvullende diensten geboden die verder gaan dan basale receptietaken. Zodra er meer wordt gedaan, zoals het beheren van documenten of het behandelen van post op een andere manier dan het simpelweg doorsturen, betreedt men al snel het domein van trustdiensten.
Trustdiensten omvatten meer dan het aanbieden van een adres; hier komen aanvullende werkzaamheden bij kijken. Dit kan variëren van juridisch advies, administratieve ondersteuning tot het bijstaan van bedrijven met belastingplanning. Het ter beschikking stellen van een adres is slechts één onderdeel, maar de echte meerwaarde van een trustdienst zit in de bijkomende werkzaamheden die worden geleverd.
Een belangrijk onderscheid is dat trustdiensten vergunningplichtig zijn. Dit betekent dat bedrijven die trustdiensten willen aanbieden, een vergunning van De Nederlandsche Bank nodig hebben. Dit brengt striktere regelgeving en meer verantwoordelijkheden met zich mee.
Voor bedrijven die domicilieverlening aanbieden, gelden de verplichtingen van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft). Dit houdt onder meer in dat zij een cliëntenonderzoek moeten uitvoeren en ongebruikelijke transacties moeten melden. Hoewel dit ook geldt voor trustdiensten, zijn de verplichtingen daar vaak strenger vanwege de bredere dienstverlening.
Het is ook belangrijk om te beseffen dat de grens tussen domicilieverlening en trustdiensten dun is. Het verrichten van werkzaamheden zoals het bewaren van documentatie of het voorschieten van rekeningen kan er al voor zorgen dat een bedrijf overgaat van domicilieverlening naar het aanbieden van een trustdienst.
Het toezicht op de naleving van de Wwft door domicilieverleners wordt uitgeoefend door een
afgescheiden onderdeel van de Belastingdienst: de Belastingdienst/Bureau Toezicht Wwft.
De medewerkers van dit Bureau zijn bevoegd om bij domicilieverleners een onderzoek in te
stellen en een kantoor is verplicht om hier uw medewerking aan te verlenen. Bedrijven met trustdiensten vallen zoals al eerder gemeld onder het toezicht van De Nederlandsche Bank (DNB).
Tot slot moet domicilieverlening worden onderscheiden van de verhuur van reguliere kantoorruimte. Bij verhuur beschikt een bedrijf over een vaste bedrijfsruimte waar het daadwerkelijk actief is en bereikbaar blijft. Domicilieverlening is daarentegen meestal bedoeld voor bedrijven die niet permanent op die locatie werken, maar het adres voornamelijk gebruiken voor correspondentie.
In de praktijk kan het verschil tussen deze diensten soms moeilijk te bepalen zijn. Daarom is het voor ondernemers essentieel om goed te begrijpen waar de grenzen liggen, en zich bewust te zijn van de regelgeving die voor hun specifieke situatie geldt.
Cotembo B.V.
Symon Pelgromstraat 8
5212 GJ 's-Hertogenbosch
073 234 0221
KVK 83904387
©2024 Cotembo. All rights reserved. Privacy Policy
